Diyecek o kadar çok şey varki fakat hiçbirşey yapamıyoruz lanet olsun bunlara
Böyle haberleri görünce gözyaşlarımı tutamıyorum.Biz bu ortamları çok yaşadık.Benim eşim bu bölgede yaralandı.3 askeri şehit oldu.Allah ailelerine sabır vrsin.İnanın arkadaşlar çok üzülüyorsunuz ama yaşamayan bilemez.Ben yıllarca eşimin sağ tarafında yürümeye alışamadım.Çünkü o benim silah kullandığım elim derdi.Sol tarafına geçerdim.
bir avuç itin çapulcunun yaptığına bakın.sinirden deliriyorum elimden hiç birşey gelmiyor
allah yakınlarına sabır versin
tüm teröristleri ve yandaşlarını ve onlara samimiyetle kucak açanları Allah'a havale ediyorum
söyleceyek söz kalmadı anlayacak muhatap yok.Bu acı çok derin hala kanıyor ben bunlarla masaya oturulsun ,yok teröristlerin başına ev dinlenmesi verilsin,ılımlı yaklaşılsın istemiyorum vatandaş olarak ordu ve devlet gereğini yapsın artık fazla da birey söyleyemiyorum haliyle
Şehitlerimizin ruhu şad olsun
başlığı korkarak açtım
uzun bir zamandır haber izlemiyorum. haberleri izleyince uyuyamıyorum. huzurlu olamıyorum.. her seferinde artık yeter demekten, anneler ağlamasın, gencecik insanlar toprak olmasın, bu son olsun demekten fenalık geldi..... artık gerçekten yeter
((((((((((((
Biz yirmi yıllık evliyiz.92 yılında Siirtİn bir ilçesindeydik.Ben kızıma hamileydim.Bir sürü para kazanıyorduk ama ben o paraları havaya atıp Allahım bunlar ekmek,peynir,zeytin olarak düşsün diye çok dua ettim.Eşim askerleri ile beraber operasyona gidiyor 1-2 ay gelmiyordu.Biz kaakolda birkaç asker ile kalıyorduk.Lojmanın içinde bize bölmeler kazdılar.Baskın olursa oralara saklanmamız için.Bunları duygu sömürüsü olsun diye yazmıyorum.Biz bunları yaşadık ve hala yaşıyoruz.Ne için?.Vatan topraklarımızı Dünya savaşında mı* savunuyoruz.Yada Çanakkale harbinde miyiz?
yazık ya, 8 aileye daha evlat acısı düştü bugün. 8 gencecik insan yokoldu gitti
biz daha açılımdı- saçılımdı- ev hapsiydi bunları konuşalım
hep beraber uyumaya devam edelim. bu kadar koyun olduktan sonra...
( en "hafif" bu kadar yorum yazabildim, napiim )
Biz yirmi yıllık evliyiz.92 yılında Siirtİn bir ilçesindeydik.Ben kızıma hamileydim.Bir sürü para kazanıyorduk ama ben o paraları havaya atıp Allahım bunlar ekmek,peynir,zeytin olarak düşsün diye çok dua ettim.Eşim askerleri ile beraber operasyona gidiyor 1-2 ay gelmiyordu.Biz kaakolda birkaç asker ile kalıyorduk.Lojmanın içinde bize bölmeler kazdılar.Baskın olursa oralara saklanmamız için.Bunları duygu sömürüsü olsun diye yazmıyorum.Biz bunları yaşadık ve hala yaşıyoruz.Ne için?.Vatan topraklarımızı Dünya savaşında mı* savunuyoruz.Yada Çanakkale harbinde miyiz?
yaşamayan bilemez gerçekten sizin yaşadıklarınızda çok ağır