biz gaziantepte karı havada görenlerdeniz geçen bir yağdı gece kızım ağladı anne aşağı götür diye eşim nöbette olduğu için indiremedim sabah babayla gidersiniz dedim camdan izledi aşağıda oynayanları sabah bi heyecanla kalktı baktı kardan zerre yok 
cevap aynen şöyle karın hepsini bitirmişler insan birazda bize bırakır diye ağlamaya başladı neyseki geçen eşimin memleketi göksuna gittik orda karla cebelleştilerde rahatladık
Linkleri görmeye yetkiniz yok.
Kayit olun veya
giris yapinÇocuklar için karın yeri bambaşka..Ben çocukken evimiz müstakildi.Bahçesi vardı ve o koskoca arazide 3-5 tane ev vardı,
kalan yerler boş araziydi.Kar yağdığı zaman abimlerle çıkardık kar bozmaya,daltonlar gibi dolaşırdık o boş arazide.4 kardeştik.Uzaydan baksanız ayak izlerimizi görebilirdiniz o kadar boş ve ıssız bir yerdi.Evimizin arkasına bir tepe vardı oraya çıkardık,inerken kayıp düşerdik üstümüz başımız kirlenirdi, eve gelip evde annemden yediğimiz dayakla ısınırdık, süpürgenin yapıyla bize girişen annem farkında olmadan buz tutmuş yerlermize kan yürütürdü.Çocukken herşey güzeldi.
Şimdi yağan kara bakınca o günleri hatırlıyorum.Kar aynı kar ama biz değiştik.
