bazen bir şey yapmak istiyorum, hayal ediyorum, baya yükseliyorum, sonra çevremdekilerle paylaşıyorum konuyu, etrafımdaki insanlar çok etkiliyor beni, kimse kulak asmıyor, ilgi göstermiyor, olayın büyüklüğünün, değerinin farkında değil, böyle ilgisiz bir geri dönüş alınca bende de o konuya bir soğuma oluyor. hayallerim yapmak istediklerim bambaşkayken, hayatım aynı oluyor, her seferinde böyle. hayatımda beni hype layan, gazlayan, yürü be koçum çok iyi diyen etrafımda bir kişi bile yok. gerçekten yok. yıllardır böyle. biri fitilimi ateşlesin ya. biri yaksa beni ben de yakacam dünyayı. he noldu geldik bugüne, sonuçlar karşısında onlar katılmadığına pişman, ben ise daha çok katılım yapmadığım için pişmanım. ben başından beri herşeyi gördüm. ben zaten çok katılımı ilk gördüğümde düşündüğümde yapıcaktım, içimdekileri paylaştım hevesimi söndürdüler. herkesin hayatında bir tane gazlayan bir arkadaşı olması lazım. bende yok. senelerdir hep aynı terane. pişmanlık. sadece bu konu değil yani, yeri gelmişken bunla beraber anlatayım dedim.