Benim annem süper çünkü; yaptığı hiç bir şeye karşılık beklemek yoktur lügatında, beni uzakta da olsa öyle sarar sarmalar ki, onu hep yanımda hissederim.Sofrasına sevdiğim bir yemek gelse anneciğimin boğazına düğümlenir taaaa mesafelerce uzaktan bilirim.Omzumdaki meleğimdir bir nevi annem benim.Bunu bilmek güven verir bana.Onun şefkati,ruhumu okşayan yavrum demesi,sıcacık gülüşü dünyaya bedeldir.Çocukluğuma dair hatırladığım şeydir anneciğimin ben kucağında sürekli koşturması.Nereye tabii ki doktora..Çok zayıf bünyeli bir çocuktum,iki gitmez yorgan döşek yataklara serilirdim..40 derece ateş içinde sayıkladığım gecelerde uyku ile uyanıklık arası anneciğimi hep başımda bekler bulurdum.Yorulmaz mıydı bu kadın hiç..Anneler yorulmazmış meğer öğrendim anne olunca.Yoksulluk diz boyuydu o yıllarda, anneciğim dişinden tırnağından artırır, hastayım, iştahsızım diye sevdiğim şeyleri alır yedirirdi bana.Benim annelikte rol modelimdir anneciğim.Ne zaman çocuklarımın yaramazlıklarından bunalıp, onlara kızmaya kalksam anneciğimin bu durumlardaki bana şefkati önümü keser..Bir öfke nöbetinde çocuklarıma karşı havaya kalkan elim İçsesimin "aaa oldu mu şimdi sen de annesin tıpkı ANNEN GİBİ" demesiyle usulca yere iner..Anneciğim böylece yanımda olmasa da ANNELİK DERSİ verir bana bilmem kaçıncı defa..Uzun lafın kısası dörtlükte:
"Ana başta taç imiş,her derde ilaç imiş, bir oğlan PİR olsa da,anaya muhtaç imiş"...denilmekte..İşte benim de annem başıma taç,her derdime ilaç, ne olursam olayım ona muhtaç olduğum için SÜPERDİR..Ve hep SÜPER olarak kalacaktır bu yazımla katılmıştım yarışmayı ilk gördügüm gün yazmıştım kazanmamadım
